ζωγράφος / εικαστικός

Η επιτοίχια  εγκατάσταση που  παρουσιάστηκε στην διπλωματική μου εργασία στην Καλών Τεχνών ΑΠΘ με τίτλο «ΠΡΟΣΟΧΗ χρώματα» αποτελείται από τη σύνθεση, σε ενιαίο έργο, μιας σειράς από σπουδές-έργα, στα οποία αναζήτησα την ένταση των βασικών και των δευτερευόντων χρωμάτων.

 

Αναζήτησα την ένταση των βασικών και των δευτερευόντων χρωμάτων, τοποθετώντας ένα χρώμα βασικό ή δευτερεύον στο κέντρο της ζωγραφικής επιφάνειας, το οποίο σταδιακά αναμείχθηκε με τα άλλα βασικά ή το συμπληρωματικό του προς τις τέσσερις άκρες της. Η παράθεση των παράπλευρων χρωμάτων, που προκύπτουν από την ανάμειξη, είχε ως στόχο να τονίσει το κεντρικό χρώμα και να ενισχύσει την ταυτότητά του.

 

Το επικρατέστερο χρώμα ονοματίζει τον εκάστοτε πίνακα. Η μονομέρεια του κεντρικού χρώματος του πίνακα διασπάται με γραμμές και μικρά γεωμετρικά σχήματα, με θαρραλέα, αντίθετα χρώματα. Αυτά λειτουργούν ως «σχισμές» ή «τρύπες» με σκοπό να δημιουργήσουν κίνηση, ρυθμό.

 

Μολονότι βρισκόμαστε στην εποχή της τεχνολογικής αναπαραγωγιμότητας και της χρήσης των νέων μέσων, επιδιώκω, με παραδοσιακά υλικά, ακρυλικά σε καμβά, το «εδώ και τώρα του έργου, «τη μοναδική του παρουσία στον συγκεκριμένο τόπο που βρίσκεται», σύμφωνα με τον Benjamin στο «Το έργο τέχνης την εποχή της τεχνολογικής αναπαραγωγιμότητας(1)». Ακόμα επιζητώ να αντιληφθώ την έννοια της «αύρας», την οποία ο ίδιος περιγράφει ως «το μοναδικό βίωμα μιας απόστασης, οσοδήποτε κοντά μας και να βρίσκεται».

 

Ο Ρόθκο είχε πει πως, αν υπάρχει βάθος στο έργο του, αυτό είναι στο συναίσθημα(2). Με ενδιαφέρει η πρόκληση του συναισθήματος, διότι στη σύγχρονη ορθολογιστική κοινωνία τείνει να υποτιμάται ή να παραβλέπεται.

​

Κάθε πίνακας-χρώμα θα μπορούσε να ειδωθεί ως μια οντότητα η οποία ενισχύεται από τα περιβάλλοντα χρώματα. Στη σχέση του με τα άλλα χρώματα βρίσκει την ταυτότητα του. Καθένα από αυτά σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αποτελεί ένα χρωματικό σύνολο, μια κοινότητα. Συνδέονται, αλληλεπιδρούν, αλλά διατηρούν τη μοναδικότητα τους.

 

Εντέλει, η πρόκληση του συναισθήματος ή της ενατένισης και του στοχασμού μέσω της περιπλάνησης του βλέμματος αποτελεί στοιχείο έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη.

​

​

​

​

Βιβλιογραφία:

(1) Benjamin W. (2013) Το έργο τέχνης την εποχή της τεχνολογικής αναπαραγωγιμότητας, Επέκεινα

(2) Rothko Μ. (2010) Κείμενα για την τέχνη (1934-1969), Νησίδες

Itten J. (1998) Τέχνη του χρώματος, Κείμενα Εικαστικών Καλλιτεχνών

Alberts J. (2016) Η αλληλεπίδραση των χρωμάτων, εκδόσεις Αντιύλη

Rudolf Arnheim (2005) Τέχνη και οπτική αντίληψη, εκδόσεις Θεμέλιο

Semir Zeki (2002) Εσωτερική όραση, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Καρούζος Ν. (1969) συλλογή Πενθήματα, Ρομαντικός επίλογος

Καρούζος Ν. (1961) συλλογή Ποιήματα, Διάλογος Πρώτος

Debord G. (2016) H κοινωνία του θεάματος, εκδόσεις Μεταίχμιο

Jimenez M. (2014) Τι είναι η αισθητική, εκδόσεις Νεφέλη

​